Planet Zoo: Console Edition

De koninginnenpage (of Papilio machaon) is een vlinder die voorkomt in de gematigde regio's, bossen en zelfs op de toendra's van Europa, Azië en Noord-Amerika. De vlinder heeft lichtgele vleugels met een grijszwart patroon op de voorvleugels en blauwzwarte accenten en rode oogvlekken op de achtervleugels. Aan de achtervleugels zit ook een langwerpig, zwart gekleurd aanhangsel dat vleugelstaart of -slip wordt genoemd. Vroeger werd als Nederlandse naam ook wel zwaluwstaart gebruikt. Er is geen verschil in uiterlijk tussen de mannetjes en de vrouwtjes.

De monarchvlinder (of Danaus plexippus) is een vlinder die wereldwijd veel voorkomt, maar die het meest gezien wordt in Noord- en Zuid-Amerika. Monarchvlinders hebben een spanwijdte van 8,9 tot 10,2 cm en wegen ongeveer 0,5 gram. De vleugels zijn oranjerood met duidelijke zwarte lijnen en dikke zwarte randen met witte stippen. De poten en voelsprieten zijn zwart en het lichaam is zwart met witte stippen. De rups van de monarchvlinder heeft een gedrongen lijf met gele, zwarte en witte strepen.

De blauwe morpho (of Morpho menelaus) is een vlindersoort die voorkomt in de tropische graslanden en bossen van Midden- en Zuid-Amerika. Hij heeft felblauwe en -turquoise vleugels met zwarte randen en witte stippen. De structuur van de schubben op de vleugels zorgt voor het kenmerkende, iriserende effect. De onderkant van de vleugels is bruin en bevat meerdere oogvlekken. De mannetjes van de blauwe morpho zijn kleiner en hun vleugels zijn feller blauw en hebben dunnere randen dan die van de vrouwtjes. De gemiddelde spanwijdte van de blauwe morpho is 12 cm.

De dagpauwoog (of Aglais io) is een vlindersoort die voorkomt in de gematigde graslanden en bossen van Europa en Azië. De vlinder heeft vier rode vleugels met bruine randen en opvallende oogvlekken. De oogvlekken kunnen bestaan uit gele, blauwe, rode en paarse tinten, en zijn zwart omrand. De onderkant van de vleugels is bruin tot zwart. De mannetjes en vrouwtjes zien er hetzelfde uit, maar de vrouwtjes kunnen tot wel 10% groter zijn. Dagpauwogen hebben een spanwijdte van 5 tot 6,4 cm. De rups van de dagpauwoog is zwart en harig, en de cocons zijn groen met stekelige randen op de rug.

De Phoebis sennae is een vlinder die in gematigde open gebieden in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika voorkomt, zoals graslanden, parken, tuinen, waterstromen en kusten. Hij heeft gele vleugels met bruine en/of zwarte vlekken en randen. Vrouwtjes zijn meestal iets minder fel van kleur dan mannetjes en hebben gele vlekken op de donkere vleugelranden. De Phoebis sennae heeft een spanwijdte van 5,5 tot 7,8 cm. De rups van de Phoebis sennae is felgeel of -groen met een gele streep en blauwe stippen aan de zijkanten.

De gestreepte hyena (of Hyaena hyaena) is een aaseter en roofdier dat bijna overal op jaagt. In Noord-Afrika, het Midden-Oosten en westelijk Azië leeft de diersoort in veel verschillende soorten gebieden, van open savannes, grasland en bosgebied tot droge, bergachtige streken. De gestreepte hyena heeft sterke voorpoten, een gespierde nek en kortere achterpoten, wat het lichaam een aflopende vorm geeft. De kop en snuit zijn breed, met grote ogen en grote, spitse oren. Gestreepte hyena's hebben een bleekbruine vacht met verticale zwarte strepen over lichaam en poten.

De Bennettwallaby (of Notamacropus rufogriseus) is een middelgroot buideldier uit oostelijk Australië en Tasmanië. De Bennettwallaby behoort tot de familie van de kangoeroes en heeft dan ook de kenmerkende grote, gespierde achterpoten en staart, relatief kleine voorpoten, grote oren en een stompe snuit. De Bennettwallaby heeft een grijze vacht met een roodbruine ondertoon en een lichtere onderkant. De vacht op de toppen van de oren, rond de neus en op de uiteinden van de poten is zwart. De soort is seksueel dimorf: de mannetjes zijn groter dan de vrouwtjes.

Het in graslanden, regenwouden en droge struikgewassen te vinden negenbandgordeldier (of Dasypus novemcinctus) is een gepantserd zoogdier dat voorkomt in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika. Er zijn negen ondersoorten met grote uiterlijke verschillen waargenomen in het leefgebied van het negenbandgordeldier. Over het algemeen zijn de schouders en heupen van de dieren bedekt met grote platen grijsroze gevlekt pantser, en hebben ze negen kenmerkende gesegmenteerde platen op de torso, die samenkomen in een lange, geschubde staart.

De manenwolf (of Chrysocyon brachyurus), die voorkomt in de bossen, graslanden en struikgewassen van Argentinië, Brazilië, Paraguay en Uruguay, is een hondachtige met een naam die verwijst naar de donkere, dikke manen die van het midden van de nek tot aan de schouderbladen lopen. De lange, dunne ledematen zorgen voor een nogal slungelig voorkomen. De manenwolf heeft een rode, ruige vacht op het lichaam en de poten zijn bedekt met kort zwart haar. Mannetjes- en vrouwtjesmanenwolven zien er hetzelfde uit en zijn ongeveer even groot. Ze hebben een schofthoogte van 73 tot 95 cm.

De emoe (of Dromaius novaehollandiae) is de een-na-grootste loopvogel op aarde. Alleen de struisvogel is groter. Emoes komen voor op de savannes en in de bossen van Australië. Ze hebben een lange, kale nek met soms een blauwe tint die vanaf het midden bedekt is met ruige, bruine veren, en lange, grijze poten met drie grote tenen. Ze hebben een grijze snavel, oranje ogen en pluimpjes veren boven op de kop. Mannetjes en vrouwtjes lijken sterk op elkaar, maar de vrouwtjes zijn meestal iets groter en zwaarder.