Gematigd

De manoel (of Otocolobus manul), ook wel bekend als de pallaskat, is een kleine, wilde katachtige die voorkomt in Centraal- en Oost-Azië, met een leefgebied dat wordt omzoomd door de Kaukasus in het westen en de Himalaya in het zuiden. De dieren vallen vooral op door hun dikke, lange vacht, die ze een mollig, knuffelachtig uiterlijk geeft. De vacht is grijs met beige tot roestrode tinten en hier en daar donkere strepen. De kop is klein en rond, met kleine, driehoekige oren.

De Sussexkip is een van de vele soorten tamme kippen (Gallus domesticus). Het ras is vernoemd naar de regio waar hij vandaan komt: Sussex, aan de zuidoostkust van Engeland. Sussexkippen vormen een middelgroot ras met een robuuste bouw en een brede rug. Hun nek- en staartveren zijn donkerder dan de rest van het lichaam (vaak zwart) en het verendek kan wit, grijs, bleekbruin, rood of bruin van kleur zijn. Meestal is de kop getooid met een kam en lellen onder de snavel. Sussexkippen zijn seksueel dimorf. De hanen hebben een grotere kam, langere lellen en langere staartveren dan hennen.

De gewone Amerikaanse ezel (Equus africanus asinus) is een gedomesticeerde versie van de Noord-Amerikaanse ezel. Noord-Amerikaanse ezels worden niet geclassificeerd op basis van hun stamboom, maar op basis van hun grootte om vast te stellen om welk type (dus niet om welk ras) het gaat. Dat heeft te maken met de uiteenlopende genetische variaties van hun voorouders, die vanaf de vijftiende eeuw vanuit alle hoeken van de Oude naar de Nieuwe Wereld werden geïmporteerd. De gewone Amerikaanse ezel heeft een schofthoogte van 1,2 tot 1,4 meter en weegt tussen de 180 en 227 kg.

De Schotse hooglander (of Bos taurus) is een runderras uit de hooglanden van Schotland, zoals de naam al verraadt. Schotse hooglanders staan vooral bekend om hun unieke, lange haardos. De vacht bestaat uit een krullende dekvacht, die de dieren beschermt tegen de elementen, en een donzige ondervacht, die ze warm houdt. De meeste Schotse hooglanders hebben een roestrode vacht, maar sommige exemplaren zijn blond, bruin of zwart. Op het voorhoofd bevindt zich een karakteristieke 'richel' met twee lange, gehoekte hoorns.

De Hill Radnor (of Ovis aries) is een schapenras uit het Verenigd Koninkrijk dat te vinden is in Wales en England. Zijn naam verwijst naar zijn afkomst: het heuvellandschap van het historische Welshe graafschap Radnorshire en het omliggende gebied. Waarschijnlijk is het ras ontwikkeld uit andere lokale soorten in deze streek. In 1911 werd het officieel erkend als een apart schapenras. Hill Radnors zijn winterharde schapen met brede lichamen en dikke, gebroken witte wol. De poten en het gezicht zijn bruin tot bleekbruin en vrij van wol, met een witte snuit.

De Tamworth (of Sus domesticus) is een Engels varkensras. Het is niet bekend waar en wanneer het ras zijn oorsprong heeft, maar vermoedelijk liggen zijn wortels in de buurt van Tamworth, een stad in Engeland, van de 19e eeuw. Het ras is ontwikkeld met behulp van wilde zwijnen, waardoor de Tamworth een sterk, stevig varken is geworden. Tamworthvarkens hebben een kenmerkende rode vacht, zonder markeringen. Ze hebben een gespierd, lang lijf en relatief lange poten.

De Alpengeit (of Capra hircus) is een type huisgeit die oorspronkelijk uit de Franse Alpen komt en ook wordt aangetroffen in Frankrijk, Italië en Zwitserland. De dieren werden gehouden om hun grote melkproductie en zijn optimaal aangepast aan het bergachtige klimaat. Ze hebben een gedrongen lichaam met lange, dunne ledematen en dito nek. De korte haren zijn bruin, zwart, wit of grijs, met zwarte of witte markeringen, of een combinatie van deze basiskleuren in een patroon. De kop is klein, met lange, rechte oren en enigszins gekromde hoorns.

De alpaca (of Vicugna pacos) is een klein, gedomesticeerd familielid van de kameelachtigen dat afkomstig is uit de Peruaanse, Boliviaanse en Chileense Andes. Duizenden jaren geleden is het dier getemd door de oorspronkelijke bewoners van Zuid-Amerika, die kleding maakten van de alpacawol. Alpaca's hebben een lange, slanke hals en lange poten. Hun lichaam is bedekt met een dikke laag wol, behalve in het gezicht. Daardoor lijkt het af en toe net alsof ze een kapsel hebben. De wol kan alle gradaties van wit, rood, bruin of zwart zijn, egaal of gevlekt.

De Griekse landschildpad (of Testudo hermanni) is een kleine schildpaddensoort die voorkomt in de kustwouden van het Middellandse Zeegebied. Het schild heeft een geel met zwart patroon dat per ondersoort en individu verschilt. De oosterse ondersoort die tot 28 cm lang kan worden, is veel groter dan de maximaal 18 cm grote westerse. Vrouwtjes zijn bij deze diersoort doorgaans groter dan de mannetjes. Afhankelijk van hun omvang kunnen Griekse landschildpadden tussen de 2 en 4 kg wegen.

De saiga (of Saiga tatarica) is een runderachtige die voorkomt op de steppen en graslanden van Mongolië, Kazachstan, Turkmenistan, Oezbekistan en Rusland. Het is een bleekbruin dier met een lichte onderkant, grote ogen en ronde oren. De kenmerkende grote neus met grote, brede neusgaten is groter bij mannetjes. Mannetjes zijn over het algemeen groter en zwaarder gebouwd dan vrouwtjes en hebben rechtopstaande, bleke, licht doorzichtige hoorns van 28 tot 38 cm lang. Ze hebben een schofthoogte van 67 tot 81 cm, zijn 1,1 tot 1,4 m lang en wegen tussen de 26 en 69 kg.