Zoogdier

De witgezichtsaki (of Pithecia pithecia) is een kleine primatensoort die voorkomt in de regenwouden van Brazilië, Guyana, Frans-Guyana, Suriname en Venezuela. De diersoort is seksueel dimorf, wat betekent dat de mannetjes groter zijn dan de vrouwtjes en beide seksen hun eigen opvallende uiterlijk hebben. De mannelijke witgezichtsaki heeft lang, zwart, ruig haar op zijn rug en staart, met op zijn buik een kortere, lichtere vacht. Rond het gezicht bevindt zich een M-vorm van witte haren. De ogen zijn oranjebruin en de neus en bek zijn zwart.

De ocelot (of Leopardus pardalis) is een middelgrote kattensoort die voorkomt in dichtbegroeide gebieden van het zuiden van de Verenigde Staten en Midden- en Zuid-Amerika. De ocelot is stevig gebouwd en heeft ronde oren en een ronde neus. De vacht heeft luipaardachtige patronen met oranje en zwarte rozetten en vlekken die strepen vormen op het lichaam en in het gezicht. Ocelotten zijn 55 tot 100 cm lang, waarbij de staart nog eens 40 tot 50 cm extra lengte geeft. De schofthoogte is 30 tot 45 cm.

De coyote (of Canis latrans) is een hondachtige die in de afwisselende omgevingen van Noord- en Midden-Amerika leeft. De kleur van de vacht varieert van roodachtig bruin tot roodachtig grijs, afhankelijk van de tijd van het jaar en de geografische locatie, met meestal een iets blekere keel en buik. Coyotes hebben een slanke bouw, met grote, puntige oren en een smalle, puntige snuit. De mannetjes en vrouwtjes zien er hetzelfde uit, alleen zijn de mannetjes groter en zwaarder. Ze hebben een kop-romplengte van 73 tot 94 cm en een staart van 26 tot 35 cm.

De boshond (of Speothos venaticus) wordt in Brazilië ook wel cachorro-vinagre genoemd, oftewel azijnhond. Het is een kleine hondachtige die zich vaak in de buurt van poelen en rivieren ophoudt in de bossen, wetlands, savannes en weiden van Zuid-Amerika. Het dier heeft een gedrongen, stevige bouw, en een afgerond hoofd en snuit met kleine, ronde oren. Het lichaam is bedekt met een bruine vacht, maar op de kop is de vacht bleekbruin. De staart en poten zijn zwart. De boshond is 57 tot 75 cm lang, 20 tot 30 cm hoog en weegt 5 tot 8 kg.

Het dikhoornschaap (of Ovis canadensis) is een wilde schapensoort die voorkomt in de bergen, graslanden en woestijnen van Canada, de Verenigde Staten en Mexico. Het dier heeft een vaalgrijze tot donkerbruine vacht en geelbruine hoorns. Er bestaan verschillende ondersoorten en populaties van dikhoornschapen, die qua kleur, bouw en grootte kunnen variëren afhankelijk van de omgeving waarin ze leven. Het dikhoornschaap is seksueel dimorf. De mannetjes zijn zwaarder dan de vrouwtjes en ze hebben veel dikkere en gekruldere hoorns.

Kirks dikdiks (of Madoqua kirkii) zijn kleine antilopen die zich hebben aangepast aan de grassteppen van Oost- en Zuid-Afrika. Ze zien er delicaat uit met hun kleine lijven op dunne pootjes, waarvan de achterste langer zijn. Ze hebben een smalle kop, een spitse snuit en grote, ronde ogen. De mannetjes hebben korte hoorns die geheel of gedeeltelijk bedekt zijn met de vacht op het voorhoofd. De korte vacht is bruin en gaat richting de rug en de achterzijde over in grijs, met op de buik een lichtere tint.

De schroefhoorngeit (of Capra falconeri) is een grote evenhoevige die voorkomt in Centraal-Azië en ook wel markhoor wordt genoemd. Het zijn gedrongen dieren met een stevig, ronde lijf. Met hun gespleten hoeven kunnen ze steile bergen en kliffen beklimmen. Ze hebben een dikke vacht die bij de mannetjes grijsbruin is en bij de vrouwtjes een wat lichtere, rijkere tint van bruin. Over de ruggengraat loopt een eenvoudige zwarte streep en de poten en het gezicht bevatten donkere markeringen. De mannetjes, oftewel bokken, hebben een lange, borstelige baard over de gehele lengte van de hals.

De brilbeer (of Tremarctos ornatus) is een middelgrote beer die voorkomt in het Andesgebergte in Zuid-Amerika. De dieren hebben een zwarte, dikke vacht met witte markeringen op hun gezicht en borst. Als enige nog levende telg van het geslacht Tremarctos heeft de brilbeer een relatief vlak gezicht, vergeleken met dat van andere beersoorten. Net zoals andere beren zijn brilberen seksueel dimorf: het vrouwtje is veel kleiner dan het mannetje.

De manoel (of Otocolobus manul), ook wel bekend als de pallaskat, is een kleine, wilde katachtige die voorkomt in Centraal- en Oost-Azië, met een leefgebied dat wordt omzoomd door de Kaukasus in het westen en de Himalaya in het zuiden. De dieren vallen vooral op door hun dikke, lange vacht, die ze een mollig, knuffelachtig uiterlijk geeft. De vacht is grijs met beige tot roestrode tinten en hier en daar donkere strepen. De kop is klein en rond, met kleine, driehoekige oren.

De mantelbaviaan (of Papio hamadryas) is een grote bavianensoort die voornamelijk op de grond leeft en voorkomt in Ethiopië, Djibouti en Somalië in de Hoorn van Afrika en Jemen op het Arabisch Schiereiland. Mantelbavianen zijn extreem seksueel dimorf. Niet alleen qua grootte, maar ook in uiterlijk. Beide seksen hebben een ruige vacht: bruin bij de vrouwtjes en zilverachtig wit bij de mannetjes. Daarnaast hebben de mannetjes dikke manen, ook wel cape genoemd, rond de nek en een kraag van haar rond de wangen. Ze hebben een hondachtige snuit en een kaal gezicht dat roodbruin van kleur is.